Mijn woorden af en toe doorgesluisd.
Als in een trance ontvangen.
Tekens die betekenis geven aan de gedachte, het gevoel, de ingeving of het inzicht.
De inkt die als pijn uit mijn pen sijpelt om bestemming te vinden.
De vorm die het aanneemt is altijd weer onvoorspelbaar en onafwendbaar.
Ik volg en het verhaal krijgt een wending die mij meeneemt naar vrij schrijven.
Controle ontneemt en vrijheid volgt.
Terwijl deze aanloop door mijn hoofd wandelt, hoor ik de vogels dichtbij.
Zingend, fluitend of hoe zij hun eigen taal definiëren.
Alsof ze zeggen, het is fijn zo deze dag van dankbaarheid.
-Driandayaba-
