‘Het is jouw Dag’ zei hij.
Bezinkend nam zij de getoonde micro-expressie.
Haar repliek ‘Ik ben geen eigenaar van Dag’
Dag schrijdt voort en zoekt haar weg tussen de momenten.
Sommige onvergetelijk enkele als een ruis in de nacht.
Wie zal het zeggen?
‘Zal ik nu volgen?’ vraagt zij.
Neem mij over zoals Dag dat doet.
-Driandayaba-
14-06-2016
Mythe en Mysterie ontrafelen, voelt als hard werken zonder de beloofde antwoorden. Het wachten ontneemt de lust. Werken voor, Werken tegen, Werken bij, Werken met, Werken aan, Werken tot, Complexiteit in vol ornaat. Emotionele logica klinkt als een tegenstrijdige klank. In mijn realiteit sprake van completeren. “Beetje” kamperen om te relativeren, “teveel” is kreperen. In…
Als krassen op een krijtbord bewandel ik stapvoets mijn overtuigingen. Een innerlijk protest klinkt door merg en been. Wat als dit is wat ik nodig heb? Brokstukken ontwijkend tijdens de speurtocht. Vliegend op een enthousiast tapijt. Wat als het dit keer anders is? Onbekende zinsvorming ten toon spreiden. Levendige gedachten gevuld met vlees. Wat als…
Rijk zijn een verlangen van velen. Rijk voelen een te vervullen bestemming. Rijk leven een aanwezig besef bij dankbaarheid. Rijkdom vergaren een door te lopen proces met uitkomsten en offers in het vizier. Het woord rijk heeft vele gezichten, maskers & betekenissen. Een eenduidige bestemming niet te achterhalen. Wat is de eerste gedachte die overneemt?…
“Men” zegt: ogen zijn de vensters van onze ziel. Deze vensters vangen ons spiegelbeeld ook in de uitstraling van een ander. Wat wij bewonderen, zit ook in onze ziel. Wat wij veroordelen, zit ook in onze ziel. wat wij willen, zien wij ook in de ander. Wat wij niet willen, keuren wij ook af in…
Voor alles wat ik wilde Niet kon of krijgen mocht Gegijzeld uit het verleden Vastklampen in het Nu Vergeef ik mij Gekoesterd verlangen Talloze wensen onvervuld Geaccepteerde bagage Zwaarder dan het gesproken woord Vergeef ik mij Ik streel, ik wrijf, ik hou van mij Spreek mezelf toe en rek mij uit Doe een pirouette en…
Stilte is gekleed in zijn witte sluier. Omringend als een sereen effect. Hoog in de boom wachten zij hun kans af. De tijd om te vertrekken laat zijn ware gezicht zien. Koersen naar het Zuiden is hun deadline. Brekende takken door de witte sluiers. Knisperend en knerpend onder mijn zolen, brengt het mij terug naar dat…