Als het opkomend daglicht mijn netvlies streelt, denk ik aan jou.
Als de avond uitklokt voor de nachtdienst, denk ik aan jou.
Als heuglijk of weemoedig bericht aanklopt, denk ik aan jou.
Als mijn lust uit wandelen wil gaan, denk ik aan jou.
Als mijn energie haar teugels verliest, denk ik aan jou.
Als ik voel:”Hou van mij of laat mij gaan, denk ik aan jou.
–Driandayaba–
Als nectar in onze gedachten geproduceerd om intrinsieke motivatie te versterken en/of op te wekken. De nectar die wensen al dan niet tot vervulling laat komen. Aantrekken of afstoten van specifieke bestuivers of het bevechten van onze vijanden. Geef ons hoop…. Ik hoop….. Wij hopen…. Onze hoop is…. Geloven in mogelijkheden die met het blote oog…
Het zijn niet de jaren die bij ons horen. Het zijn de ervaringen die wij al dan niet vrijwillig ingang verschaffen in ons bestaan. Een vol leven gevuld met zowel onze zachte als harde kanten nemen wij tot ons. De heerlijke en soms ook wel moeilijke lessen die ons dwingen tot huiswerk maken. Vele vormen…
Klinkt in mijn oren als een fonetische tweeling, in context kunnen zij en/of partners, tegenstanders, verliezers & winnaars zijn. Beiden geven moed, liefde, levenservaring, motivatie, kracht & wijsheid. Leiden ons leven & laten ons leiden, ondertussen lijden wij door onszelf of anderen. Hoe wij ons leven leiden bepaalt niet altijd de regie die wij hebben over…
Breng mij dichter tot mijn kern. Ontspruit mijn expressie tijdens pieken en dalen. Laat mij binnen kijken, zoals jullie mijn binnen naar buiten halen. Mijn duister, het daglicht moet aanschouwen. Mijn licht, de nacht in zijn pure vorm binnen laat. Controle, plaats maakt voor overgave. Geven, de beurt ruilt met ontvangen. Emoties, de inkt zijn van de in…
Geur van natte aarde, vergaan bladerdek en auto’s in de file brengt mij in het moment. Regendruppels omringen mij in alle maten en snelheid. Vergezeld met de danspassen van wervelwind en storm, hebben zij hun eigen plan. Duwend en trekkend in de ritme van verandering. Het nog aanwezige groen onthult zijn bestemming. Nog even gracieus…
Blijf uit mijn buurt. Raak me niet aan. Blijf van me af. Ga uit mijn cirkel. Wend jouw ogen van me af. Hartpijn van verdriet bestaat, ik voel het nu. Vanaf mijn strot graaiend, brandend trekkend door mijn borstkas. Huilen met geluid uit een diepte die ik niet ken. Mijn lichaam laat zichzelf afschermen, foetushouding treedt op….