Als het opkomend daglicht mijn netvlies streelt, denk ik aan jou.
Als de avond uitklokt voor de nachtdienst, denk ik aan jou.
Als heuglijk of weemoedig bericht aanklopt, denk ik aan jou.
Als mijn lust uit wandelen wil gaan, denk ik aan jou.
Als mijn energie haar teugels verliest, denk ik aan jou.
Als ik voel:”Hou van mij of laat mij gaan, denk ik aan jou.
–Driandayaba–
Veelzeggende drie woorden vormen een zin. Resonerende favoriete klanken, tot ze een lied vormen. Een inwendige huppel van kruin tot teen. Leg mij uit zonder woorden. Dans, zonder het bewegen van het lijf. Tussen alle lagen en schillen wil ik jou. Ik zie jou. –Driandayaba–
Ik wil het met jullie hebben over een soort homie die wij allemaal kennen. Vanwege bescherming persoonsgegevens noem ik hem voor het gemak; Angst. Van oudsher een essentiële welkome vriend die ons beschermt, raad geeft en sowieso behoedt voor reëel gevaar. Eentje die af en toe in ons dagelijks bestaan langs loopt, met of zonder…
Geur van natte aarde, vergaan bladerdek en auto’s in de file brengt mij in het moment. Regendruppels omringen mij in alle maten en snelheid. Vergezeld met de danspassen van wervelwind en storm, hebben zij hun eigen plan. Duwend en trekkend in de ritme van verandering. Het nog aanwezige groen onthult zijn bestemming. Nog even gracieus…
Klinkt in mijn oren als een fonetische tweeling, in context kunnen zij en/of partners, tegenstanders, verliezers & winnaars zijn. Beiden geven moed, liefde, levenservaring, motivatie, kracht & wijsheid. Leiden ons leven & laten ons leiden, ondertussen lijden wij door onszelf of anderen. Hoe wij ons leven leiden bepaalt niet altijd de regie die wij hebben over…
Tijd snelt mijn geheugen voorbij. Plannen gemaakt in het verleden, staan voeten vegend voor de deur. Een smart reminder onderbreekt de tijdlijn van mijn gedachten. Geluidloos slippen ze langs mijn wijzerplaat. Met een klik gevolgd door getik, memorie opgeslagen. Van babygebrabbel, tot gesprek over piepende boodschappenkar verdwijnt in het archief. Tijdreizen in het NU, is…
Mijn wilde haren verliezen, door een aai over mijn bol. Een bord voor mijn kop, met een klap in mijn gezicht. Een brok in mijn keel, bij het verliezen van mijn tong. Mijn hart op mijn tong en mijn schouders er onder. Een schouderklopje verdienen, met een duw in mijn rug. Een tik op mijn…