Als ik in jouw ogen kijk voel ik de verwachtingen vorm krijgen.
Die zullen de littekens van morgen zijn.
De beelden vormen zich keer op keer.
Scene na scene ondertussen confisqueren zij hoofd, lijf en ziel.
Voelen over afstand en tijd een dagelijks deuntje die ik neurie aan de start van het daglicht.
Ik laad mij op binnen de vrijwillige stilte.
Als verwachtingen afbrokkelen zie ik de rauwe kleuren van jouw ziel.
Bedachtzaam versus impulsief spelen wij tikkertje in de wachtkamer van behoeften.
Lekker duurt maar even.

Sab_I_Yeye