|

Bezit of eigendom?

Mijn en het dijn van mezelf of de ander?
Mijn gedachten of eigendom van de context.
Mijn lichaam of onderdaan van mijn impulsen.
Kinderen toevertrouwd door het universum binnen onze leeromgeving.
Tijdelijke wegen en paden nemen bezit van mij met als uiteindelijke missie; De exit.

In het moment hebben wij of zijn wij eigendom of bezit, tot betrekkelijkheid een overname pleegt.
Genietend van deze kwetsbaarheid geeft ons passage tot de open vlakte genaamd; De groei.

Als een uitgeleend organisch entiteit binnen deze wereld claim ik mijn tussenstation.
Ik heb, ik wil, ik krijg, ik heb geleerd.
Trappelend van extase verheugend op de wisseling van de tijdgeest, absorbeer ik eerdere stappen.

 

28-09-2016
-Driandayaba_

Vergelijkbare berichten

  • |

    Gaan of Vergaan

    Geur van natte aarde, vergaan bladerdek en auto’s in de file brengt mij in het moment. Regendruppels omringen mij in alle maten en snelheid. Vergezeld met de danspassen van wervelwind en storm, hebben zij hun eigen plan. Duwend en trekkend in de ritme van verandering. Het nog aanwezige groen onthult zijn bestemming. Nog even gracieus…

  • |

    Ruimte

    Leef en laat leven, een practise as I preach levensvisie met vierdimensionale schaduwzijden. Het bestaat naast onze driedimensionale genotswereld, waar het oog des liefde blind is. In en tussen onze band ligt veel ruimte, soms geassocieerd met afstandelijkheid of nonchalance. Ik wil vrij laten, zoals ik vrij wil zijn. Tot een punt dat die vrijheid…

  • |

    Het ‘Iets’

    ‘Iets’ met mij. ‘Iets’ een geladen sensatie die graag speelt met de handrem erop. Tintelingen van hoofdhuid tot voeten. Elektrische racebaan, waar de vierwieler keer op keer vanaf vloog. ‘Iets’ in afwachting zittend op het startblok met naald en garen. Op het puntje van de bank zitten met jas aan. Het is meer dan ‘Iets’…

  • De brief

    Mijn blik wordt gezogen in een fotomoment, uit een niet digitaal tijdperk. Als een spiegelbeeld terugspoelend in het concept tijd. De veelzeggende mimiek daagt mij uit. Ik zie mezelf in dat moment denken. “En wat heb jij al die jaren uitgespookt?” “Ben je nog rebels, lief, ondernemend, sterk, klein van stuk, maar groot in hart…

  • Fluitende vogels

    Het zijn niet de jaren die bij ons horen. Het zijn de ervaringen die wij al dan niet vrijwillig ingang verschaffen in ons bestaan. Een vol leven gevuld met zowel onze zachte als harde kanten nemen wij tot ons. De heerlijke en soms ook wel moeilijke lessen die ons dwingen tot huiswerk maken. Vele vormen…

Geef een reactie