Vragen doe ik graag, ook al valt het soms wat zwaar op de maag.
Welke wensen zijn er weggestopt in afwachting van een moment?
Dromen die op paden liggen om ontwaakt te worden.
Een voet voor de ander of stappen in de meerderheid.
Ga ik nu te ver of mag het ietsje minder?
Mijn blik is open met nog niet bereikte grenzen.
In zijn achteruit lopen een onbegonnen werk.
–Driandayaba–
Leef en laat leven, een practise as I preach levensvisie met vierdimensionale schaduwzijden. Het bestaat naast onze driedimensionale genotswereld, waar het oog des liefde blind is. In en tussen onze band ligt veel ruimte, soms geassocieerd met afstandelijkheid of nonchalance. Ik wil vrij laten, zoals ik vrij wil zijn. Tot een punt dat die vrijheid…
Leven tussen de overblijfselen van een dramadriehoek, balancerend op de pilaren van een winnaarsdriehoek. Ogen vooruit gericht om schaduw diepte tussen de cirkels te trotseren. Treden uit de vierkantjes die gecreëerd zijn door spiralen des tijds. Kijkend door de ruiten die een ruimtelijke weergave aanbieden waarin verzonken kan worden. Sterren en een vormende maan bieden…
Ik kies het spel zoals ik graag met keuze spelen wil. De keuze ligt in een tijdpad van de jager bij het gadeslaan van een prooi. Gekozen worden met een vleugje eigen wil. Net genoeg, voor een vrije keuze en teveel om zelf te kiezen. De warme energie omarmt, daagt uit en motiveert. Begeren en…
Het woord Leren in de brede zin en betekenis, zorgt bij een ieder voor een andere associatie. Het zorgt ook voor overeenkomstige overeenkomsten en/of verschillen. Dit woord Leren in de praktijk vereist gereedschappen om de definitie Leren te vertegenwoordigen. Begrijp jij het? Leren van andere organismen kan een breder associatief bereik geven voor het verwerken…
Als ik in jouw ogen kijk voel ik de verwachtingen vorm krijgen. Die zullen de littekens van morgen zijn. De beelden vormen zich keer op keer. Scene na scene ondertussen confisqueren zij hoofd, lijf en ziel. Voelen over afstand en tijd een dagelijks deuntje die ik neurie aan de start van het daglicht. Ik laad…
Als een deken op een hete windstille zomeravond glij jij over mij heen. Ik duw je van me af en zoek tegelijkertijd de aanraking op. Een been eruit en half lichaam ontbloot de verkoeling zoekend. Ik absorbeer de leugens en laat ze een ronde maken via mijn innerlijke detector. Hoeveel waarde kan ik hier nog…