Geur van natte aarde, vergaan bladerdek en auto’s in de file brengt mij in het moment.
Regendruppels omringen mij in alle maten en snelheid.
Vergezeld met de danspassen van wervelwind en storm, hebben zij hun eigen plan.
Duwend en trekkend in de ritme van verandering.
Het nog aanwezige groen onthult zijn bestemming.
Nog even gracieus tijdens het neerdalen als in zijn onthullende fase.
Met een glimlach op mijn gelaat zeg ik respectvol: “Welkom”
Kusje hier, kusje daar. Digitaal hier, digitaal daar. Voelt echt, voelt onbereikbaar. Vlees op vlees slechts een herinnering. Gevlochten gedachten als wilskracht ontrafelt. Een te nemen actie in de wacht. Langs de lijnen van mijn rug. In de holte van mijn knie. Binnen bereik, maar toch onbereikbaar in het moment. Driandayaba
De resten van wat ik als liefde voelde liggen voor mijn voeten. Erover stappen met onbegrip. Vermijden van nog meer sporen. Reinigen van de bestaande die vlekken achterlieten. Oppoetsen van stukken die nog gelijmd kunnen worden. Bewaard voor een tijd waarin mijn hart weer open kan staan. Sab_I_Yeye
In jou, een naakte ziel door bloot lijf. In mij, belopen RedeRatio het emotiekoord. Als jij kon proeven via de groeven van mijn hof naar de ziltheid van mijn woorden. Huid onder mijn lippen opent het mooiste hoofdstuk uit een gesloten boek. Als jij door mijn ogen kon zien. Zicht naar een wereld met vele…
Ik ben mij als toen, nu en in ontwikkeling zijnde. Ik plaats mezelf met benen op de grond en handen in de lucht. Kijk mijn boosheid recht aan en bevredig mijn nieuwsgierigheid. Mijn vele kanten doen handje klap met elkaar in goed overleg. Ik mag zijn wie ik allemaal zijn wil. Wij fluiten elkaar terug…
Mijn wilde haren verliezen, door een aai over mijn bol. Een bord voor mijn kop, met een klap in mijn gezicht. Een brok in mijn keel, bij het verliezen van mijn tong. Mijn hart op mijn tong en mijn schouders er onder. Een schouderklopje verdienen, met een duw in mijn rug. Een tik op mijn…
Mijn blik wordt gezogen in een fotomoment, uit een niet digitaal tijdperk. Als een spiegelbeeld terugspoelend in het concept tijd. De veelzeggende mimiek daagt mij uit. Ik zie mezelf in dat moment denken. “En wat heb jij al die jaren uitgespookt?” “Ben je nog rebels, lief, ondernemend, sterk, klein van stuk, maar groot in hart…