Ik wil het met jullie hebben over een soort homie die wij allemaal kennen. Vanwege bescherming persoonsgegevens noem ik hem voor het gemak; Angst.
Van oudsher een essentiële welkome vriend die ons beschermt, raad geeft en sowieso behoedt voor reëel gevaar. Eentje die af en toe in ons dagelijks bestaan langs loopt, met of zonder uitnodiging.

Jullie weten wel echt zo eentje die ons gelijk geeft over het onderbuik gevoel, samen met jou vlucht uit een benarde situatie of zelfs mee knokt als het nodig is.
Echt zo’n “he’s got my back” gevoel vriend. Een echte vriend aan huis die je ouders graag langs zien komen en zelf naar hem vragen, als zijn laatste bezoek gevoelsmatig lang geleden is. Hij houdt ons op het rechte pad, dat weten ouders maar al te goed.

In tijden, bij tekort of gebrek aan connectie met onze andere homies zoals; Zelfvertrouwen, Kwetsbaar, Moed, Dapper, Durf, Avontuur, Risico, Liefde, Acceptatie, & Loslaten…….. chillen wij vaak met Angst.
Het hebben van deze vriend, zorgt er dan voor dat wij hem nu zelfs vaker gaan uitnodigen. Het vervelende is dan, dat hij zich overal mee gaat bemoeien; waar we gaan, met wie, hoe, wat en waar we eten, wie naar ons kijkt, waarom ze kijken, met wie wij praten, wat anderen van ons denken, over ons zeggen, of ze wel om ons geven enz.

Pffffff zucht zucht, ik wil hem niet kwijt als vriend dus ga mijn homies; Liefde, Acceptatie & Loslaten connecten.

-Driandayaba-