Mijn blik wordt gezogen in een fotomoment, uit een niet digitaal tijdperk. Als een spiegelbeeld terugspoelend in het concept tijd. De veelzeggende mimiek daagt mij uit. Ik zie mezelf in dat moment denken. “En wat heb jij al die jaren uitgespookt?” “Ben je nog rebels, lief, ondernemend, sterk, klein van stuk, maar groot in hart…
Als krassen op een krijtbord bewandel ik stapvoets mijn overtuigingen. Een innerlijk protest klinkt door merg en been. Wat als dit is wat ik nodig heb? Brokstukken ontwijkend tijdens de speurtocht. Vliegend op een enthousiast tapijt. Wat als het dit keer anders is? Onbekende zinsvorming ten toon spreiden. Levendige gedachten gevuld met vlees. Wat als…
DE Momenten zijn als doosjes met een strik eromheen. Ik trek langzaam de lus los, doe het doosje open en laat er een zintuig op los. Een pad naar het te ontdekken voltrekt zich keer op keer. 16-02-2017 -Driandayaba-
Leven tussen de overblijfselen van een dramadriehoek, balancerend op de pilaren van een winnaarsdriehoek. Ogen vooruit gericht om schaduw diepte tussen de cirkels te trotseren. Treden uit de vierkantjes die gecreëerd zijn door spiralen des tijds. Kijkend door de ruiten die een ruimtelijke weergave aanbieden waarin verzonken kan worden. Sterren en een vormende maan bieden…
Mijn hart is blind. Ik laat mij leiden door de heldere blik in mijn ogen. Vlinder kusjes met een aai over mijn blinde vlekken. Geblinddoekt tussen de kleuren. Dansen met rode geuren op staal. Ik zie mezelf bedolven onder muzieknoten. Heeerlijk,……fluisteren mijn oren. -Driandayaba-
Een voet in de ene & een voet in de andere. Schoorvoetend ontdekken van de andere. Een ontluikende veranderende perceptie. Fragiel en kwetsbaar wandelt het met veel kracht in mij. Emoties & Ratio kibbelen over de details. In de ochtend mijn eerste gedachte. Voor het slapen gaan gevoelens trots, liefde, dankbaarheid & tevredenheid. –Driandayaba–