Ik neem de stappen voorbij mijn ogen.
Verwen ze met omgezette beelden.
Gezien door het zicht van mijn gedachten.
Achter mijn kijkers kan ik lopen langs dierbare kiekjes.
Regelmatige afstelling van de innerlijke telescoop.
Verbinden met muzes die blinde vlekken onthullen.
Een doffe plek die glanzen mag.
Ik kies mijn doel met berekende afstand.
In de plattegrond van mijn ogen kijk ik helder mijn wereld in.
Daar ben ik bij, blijer en voel mij vrijer.
–Driandayaba–
Veelzeggende drie woorden vormen een zin. Resonerende favoriete klanken, tot ze een lied vormen. Een inwendige huppel van kruin tot teen. Leg mij uit zonder woorden. Dans, zonder het bewegen van het lijf. Tussen alle lagen en schillen wil ik jou. Ik zie jou. –Driandayaba–
Teder nader tot elkaar komen binnen een bekende melodie die verborgen tonen opent. Als een speurtocht in een doolhof met verschuivende in & uitgangen. De onvoorspelbaarheid als drijvende kracht voor de alertheid. Het waarom & wat zijn telkens fluisterende vragen gekoppeld aan wisselende hypothesen. Seizoenen tonen hun verleidelijk aangezicht met de vele maskers. Gedeelde gedachten…
Mijn hart is blind. Ik laat mij leiden door de heldere blik in mijn ogen. Vlinder kusjes met een aai over mijn blinde vlekken. Geblinddoekt tussen de kleuren. Dansen met rode geuren op staal. Ik zie mezelf bedolven onder muzieknoten. Heeerlijk,……fluisteren mijn oren. -Driandayaba-
Wat ik gekend heb kan ik meer dan soms missen. Gemis, een bewuste verwachting die soms zijn kop om de deur steekt. Misschien ook wel nostalgie genoemd. De momenten bewaard in tijd gekoppeld aan een gevoel van verbinden. Geur, stem & lach zetelen zich als permanente inwoners als ik ze toelaat. De band, de verbinding,…
Jouw geur wandelt over mijn poliepen. Diep in mij gefluister “welkom”… Zwevend boven mijn behoeften valt de rust over mij heen. Dansend in het moment daal ik neer op beide stelten. De drang, de lust en het verlangen wint wederom. Ik geef toe, de omgeving verdwijnt. Over een landschap van genot kiezen mijn vingers het pad. Jouw behoeften…
Mensen bouwen nesten voor zichzelf, verstrengeling treedt op in de kern. De doelen worden gesteld, bijgewerkt en met hard werken behaald. Zweet, afzien gekoppeld aan discipline levert de prijs. Doelloos geen optie voor mij meer een pad van onrust schreeuwend om bevrediging. Actie & spanning gekoppeld aan een snufje sensatie start deze motor wederom. Het…