Wat ik gekend heb kan ik meer dan soms missen.

Gemis, een bewuste verwachting die soms zijn kop om de deur steekt.
Misschien ook wel nostalgie genoemd.
De momenten bewaard in tijd gekoppeld aan een gevoel van verbinden.
Geur, stem & lach zetelen zich als permanente inwoners als ik ze toelaat.

De band, de verbinding, de connectie, de klik, de vonk, het versmelten van zielen, en wederkerige afhankelijkheid maken de herinnering genaamd Gemis.

Wat ik niet gekend heb kan ik niet missen.

Deze vorm van gemis zijn verzinsels gevormd door percepties van een ander. Onvervulde verwachtingen die resulteren in ongewenste inwoners die ik soms tijdelijk onderdak kan verschaffen.

Waar ik geen afscheid van wil nemen, wil ik niet missen.
Onafgemaakt en of hopend op weerzien hebben een vaste plek.

Afscheid en Gemis spelen dartelend door en in mijn gedachten. “Tikkie jij bent het!”

16-02-2017
-Driandayaba-