| | | |

De glimlach

Als ik mijzelf herinner dat ik gelukkig ben glimlacht mijn hart.
Als ik voel dat onze nazaten geluk ervaren lacht mijn hele lijf.
Als ik afdaal in het diepst van mijn ziel belicht ik de donkere plekken en geef mijzelf een knuffel.
Als de gemiste momenten voorbij flitsen herinner ik mijzelf dat ik gelukkig ben.
“Dankjewel universum”mijn repliek bij elke meevaller.

Sab_I_Yeye

Vergelijkbare berichten

  • |

    Ontrafelen

    Mythe en Mysterie ontrafelen, voelt als hard werken zonder de beloofde antwoorden. Het wachten ontneemt de lust. Werken voor, Werken tegen, Werken bij, Werken met, Werken aan, Werken tot, Complexiteit in vol ornaat. Emotionele logica klinkt als een tegenstrijdige klank. In mijn realiteit sprake van completeren. “Beetje” kamperen om te relativeren, “teveel” is kreperen. In…

  • |

    De afstand

    Over de tijd in jaren mis ik jou. Over de afstand binnen tijdzones mis ik jou. Binnen de herinneringen ervaar ik jou. Binnen de woorden van mijn gedachten hoor en ervaar ik jou. Onze zielen overtreffen keer op keer de twijfel. De sleutels van onze harten bewaakt met ijzeren geduld. Vanaf toen tot eens en…

  • Spijt

    Wat is dat nu wezenlijk in de kern? Een excuus voor een bewust genomen besluit met een rauw randje? Een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel met een roze lintje? Een weg te vagen schuldgevoel van mij of de ander? Wanneer is er sprake van spijt? Elke actie heeft een tegenreactie en is het niet incalculeren van het…

  • Dans der zielen

    Ik ben IK jij bent JIJ. Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen. Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou? Taal maakt ook zijn eigen dans. Ik wil niet praten. Ik wil niets zeggen. De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren . Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’ Jas uit & op blote voeten…

Geef een reactie