Warme Rode kleuren dringen mijn netvlies binnen.
Vingertoppen & ogen bewonderen het formaat.
De natuur voelt zich gemanipuleerd & trots onder zoveel bekijks.
Aroma huppelt langs mijn geurzoekers.
Ik wil je nu, gewassen of niet.
Sproeten breken tijdens mijn eerste bijt.
Fris & Vochtig langs mijn tong zijn weg vervolgen.
Zacht & Zoet met de smaak van een belofte.
Het voorjaar geeft mijn zintuigen een uitnodiging voor het komende zomerfeest.
-Driandayaba-
Ik ben mij als toen, nu en in ontwikkeling zijnde. Ik plaats mezelf met benen op de grond en handen in de lucht. Kijk mijn boosheid recht aan en bevredig mijn nieuwsgierigheid. Mijn vele kanten doen handje klap met elkaar in goed overleg. Ik mag zijn wie ik allemaal zijn wil. Wij fluiten elkaar terug…
De resten van wat ik als liefde voelde liggen voor mijn voeten. Erover stappen met onbegrip. Vermijden van nog meer sporen. Reinigen van de bestaande die vlekken achterlieten. Oppoetsen van stukken die nog gelijmd kunnen worden. Bewaard voor een tijd waarin mijn hart weer open kan staan. Sab_I_Yeye
Mistig als het weer en vaag als gedachten bij gebrek aan IN. Als een schaduw in zich die vooruitloopt op zijn meester. Natuurgeweld die zowel verwoesting als verbinding tot stand kan brengen. De blik gefocused op macht mist vaak zicht op bijbehorende verantwoordelijkheid. Filtersystemen die toe zijn aan het oppoetsen van ontvangen kanalen. De tunnel…
Zwevend op de vleugels van daden met overweldigende energie mij wiegend in een rusteloze diepe slaap. Liefhebben zonder verwachtingen met diepe inademing, waar op een hoek acceptatie exhale ontmoet. Rust dreunt door in de chaos, terwijl vleugels zich ontspannen uitspreiden 10-07-2017 -Driandayaba-
Als ik mijzelf herinner dat ik gelukkig ben glimlacht mijn hart. Als ik voel dat onze nazaten geluk ervaren lacht mijn hele lijf. Als ik afdaal in het diepst van mijn ziel belicht ik de donkere plekken en geef mijzelf een knuffel. Als de gemiste momenten voorbij flitsen herinner ik mijzelf dat ik gelukkig ben….
‘Het is jouw Dag’ zei hij. Bezinkend nam zij de getoonde micro-expressie. Haar repliek ‘Ik ben geen eigenaar van Dag’ Dag schrijdt voort en zoekt haar weg tussen de momenten. Sommige onvergetelijk enkele als een ruis in de nacht. Wie zal het zeggen? ‘Zal ik nu volgen?’ vraagt zij. Neem mij over zoals Dag dat…