Gedachte

Jij neemt mij mee door alle emoties.
Jij bent de regisseur van mijn biografie.
Ik wil jou zoveel vragen teveel om zelf te kunnen dragen.
Zie jij mij zo of zie ik mezelf zo?

Op dit moment loop jij voor mij uit.
Mijn woorden vormen zich naar jouw makelij.
Vaak ga jij ook mee, smelten wij samen tot een geboorte, het glas is schoon en geven wij rust aan de ouderen.

Jij laat mij groeien, geeft mij advies en laat je leiden.
De paden bestaan niet in de fysieke wereld.
Wij leggen ze uit waar en wanneer ze nodig zijn.
Ons spel sinds begin, schrijven met mijn vinger en uitvegen brengt de oplossing.

Deze kan nu oplossen in het niets.

27-02-2016
_Driandayaba_

Vergelijkbare berichten

  • | |

    Geneugten

    Aan het eind van een drukke winterweer werkdag, onder een warme straal. Kruipen in de nek van de geliefde bij behoefte aan ondersteuning. Het opwarmen van koude tenen en een oorschelp dichtbij het hart. Meegaan met een ritme, wachtend op het moment van versmelten in rust. Realisatie van ontluikend groen als de lente zich voorstelt….

  • |

    Gène

    Heb je geen gène? Je geeft mij gène! Je moet je schamen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Je weet toch wel beter? Dat doe je toch niet? Beter doe je normaal! Het berispend vingertje letterlijk opgestoken, uitgesproken in woord, intonatie en of gezichtsuitdrukking. Een juk die meer weegt dan een ziel zou mogen dragen. Opgelegd dan wel…

  • |

    Stilte

    Stilte is gekleed in zijn witte sluier. Omringend  als een sereen effect. Hoog in de boom wachten zij hun kans af. De tijd om te vertrekken laat zijn ware gezicht zien. Koersen naar het Zuiden is hun deadline. Brekende takken door de witte sluiers. Knisperend en knerpend onder mijn zolen, brengt het mij terug naar dat…

  • |

    Mijn alles

    Alles is gezegd. Alles is veel zeg ik. Alles is in deze context een illusie. De stilte in mij neemt over. De randjes zijn al rauw geschaafd. Sommige stukken al glad gepolijst. Welke woorden gebruik je als alles gezegd is? Er sijpelt bloed langs de opgedroogde paden die de basis vormen. Dualisme in zijn organische…

  • |

    Het spel

    In mijn zijn staat de tijd stil. Dit innerlijk festijn draait de volume op nul. Receptoren tast, reuk en smaak doen de vreugdedans. Het gespeelde spel is herkend. Zacht bijtend op mijn lippen, sla ik jou gade. Mijn vingers strijken troostend over mijn hals. Onrustig beroeren mijn benen elkaar. Het startschot klinkt voor Ademhaling en…

Geef een reactie