|

Het ‘Iets’

‘Iets’ met mij.

‘Iets’ een geladen sensatie die graag speelt met de handrem erop.
Tintelingen van hoofdhuid tot voeten.
Elektrische racebaan, waar de vierwieler keer op keer vanaf vloog.

‘Iets’ in afwachting zittend op het startblok met naald en garen.
Op het puntje van de bank zitten met jas aan.
Het is meer dan ‘Iets’ en toch niet anders te definitieren als ‘Iets’.

‘Iets’ voert de geladenheid op, zoals ook de maan mij elke cyclus streelt.

 

12-03-2017
-Driandayaba-

Vergelijkbare berichten

  • |

    Het spel

    In mijn zijn staat de tijd stil. Dit innerlijk festijn draait de volume op nul. Receptoren tast, reuk en smaak doen de vreugdedans. Het gespeelde spel is herkend. Zacht bijtend op mijn lippen, sla ik jou gade. Mijn vingers strijken troostend over mijn hals. Onrustig beroeren mijn benen elkaar. Het startschot klinkt voor Ademhaling en…

  • | |

    De resten

    De resten van wat ik als liefde voelde liggen voor mijn voeten. Erover stappen met onbegrip. Vermijden van nog meer sporen. Reinigen van de bestaande die vlekken achterlieten. Oppoetsen van stukken die nog gelijmd kunnen worden. Bewaard voor een tijd waarin mijn hart weer open kan staan.   Sab_I_Yeye

  • |

    Vleugels

    Zwevend op de vleugels van daden met overweldigende energie mij wiegend in een rusteloze diepe slaap. Liefhebben zonder verwachtingen met diepe inademing, waar op een hoek acceptatie exhale ontmoet. Rust dreunt door in de chaos, terwijl vleugels zich ontspannen uitspreiden 10-07-2017 -Driandayaba-

  • De reis

    Met ogen dicht mij laten meevoeren. Klanken strelen mijn oren. Woorden vanuit ervaring veroorzaken kippenvel. Plaats en ruimte even vergeten. Jazz, Soul, & Blues maken een reis door mij. Opgeladen als nieuw, vervolg ik mijn fysieke bestaan. Dankbaar voor het beleefde genot.   02-04-2017 -Driandayaba-

  • |

    Stilte

    Stilte is gekleed in zijn witte sluier. Omringend  als een sereen effect. Hoog in de boom wachten zij hun kans af. De tijd om te vertrekken laat zijn ware gezicht zien. Koersen naar het Zuiden is hun deadline. Brekende takken door de witte sluiers. Knisperend en knerpend onder mijn zolen, brengt het mij terug naar dat…

  • |

    Sterk zijn

    “Kom op, sta op, stop met huilen, stel je niet zo aan, er is niets aan de hand, het doet geen pijn, zo klaar over, doe niet zo lastig, stop nou daarmee, je zoekt weer aandacht, gewoon doorgaan! Je bent toch groot en sterk? De bemoedigende zinnen die via een positieve intentie ons eigen gemaakt…

Geef een reactie