Homies

Ik wil het met jullie hebben over een soort homie die wij allemaal kennen. Vanwege bescherming persoonsgegevens noem ik hem voor het gemak; Angst.
Van oudsher een essentiële welkome vriend die ons beschermt, raad geeft en sowieso behoedt voor reëel gevaar. Eentje die af en toe in ons dagelijks bestaan langs loopt, met of zonder uitnodiging. Jullie weten wel echt zo eentje die ons gelijk geeft over het onderbuik gevoel, samen met jou vlucht uit een benarde situatie of zelfs mee knokt als het nodig is.
Echt zo’n “he’s got my back” gevoel vriend. Een echte vriend aan huis die je ouders graag langs zien komen en zelf naar hem vragen als zijn laatste bezoek gevoelsmatig lang geleden is. Hij houdt ons op het rechte pad, dat weten ouders maar al te goed.

In tijden, bij tekort of gebrek aan connectie met onze andere homies zoals; Zelfvertrouwen, Kwetsbaar, Moed, Dapper, Durf, Avontuur, Risico, Liefde, Acceptatie, & Loslaten…….. chillen wij vaak met Angst.
Het hebben van deze vriend, zorgt er dan voor dat wij hem nu zelfs vaker gaan uitnodigen. Het vervelende is dan dat hij zich overal mee gaat bemoeien; waar we gaan, met wie, hoe, wat en waar we eten, wie naar ons kijkt, waarom ze kijken, met wie wij praten, wat anderen van ons denken, over ons zeggen, of ze wel om ons geven enz.

Pffffff zucht zucht, ik wil hem niet kwijt als vriend dus ga mijn homies; Liefde, Acceptatie & Loslaten connecten.

24-02-2016
_Driandayaba_

Vergelijkbare berichten

  • |

    Sterk zijn

    “Kom op, sta op, stop met huilen, stel je niet zo aan, er is niets aan de hand, het doet geen pijn, zo klaar over, doe niet zo lastig, stop nou daarmee, je zoekt weer aandacht, gewoon doorgaan! Je bent toch groot en sterk? De bemoedigende zinnen die via een positieve intentie ons eigen gemaakt…

  • |

    Gène

    Heb je geen gène? Je geeft mij gène! Je moet je schamen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Je weet toch wel beter? Dat doe je toch niet? Beter doe je normaal! Het berispend vingertje letterlijk opgestoken, uitgesproken in woord, intonatie en of gezichtsuitdrukking. Een juk die meer weegt dan een ziel zou mogen dragen. Opgelegd dan wel…

  • |

    Het spel

    In mijn zijn staat de tijd stil. Dit innerlijk festijn draait de volume op nul. Receptoren tast, reuk en smaak doen de vreugdedans. Het gespeelde spel is herkend. Zacht bijtend op mijn lippen, sla ik jou gade. Mijn vingers strijken troostend over mijn hals. Onrustig beroeren mijn benen elkaar. Het startschot klinkt voor Ademhaling en…

  • |

    De vragen

    Vragen doe ik graag, ook al valt het soms wat zwaar op de maag. Welke wensen zijn er weggestopt in afwachting van een moment? Dromen die op paden liggen om ontwaakt te worden. Een voet voor de ander of stappen in de meerderheid. Ga ik nu te ver of mag het ietsje minder? Mijn blik is…

Geef een reactie