| |

Koesteren

Als een deken van geluid mij omarmt, ben ik thuis.
Ik bekijk het moment recht in de ogen en ga mee in de behoefte.
Warm, ziltig, door vocht omringt los ik op.
Als bezoeker smelt ik samen in deze wereld.
Ik laat achter en neem mee.
Hij lonkt, zij vleit, ik flirt mee.

Sab_I_Yeye

Vergelijkbare berichten

  • Spijt

    Wat is dat nu wezenlijk in de kern? Een excuus voor een bewust genomen besluit met een rauw randje? Een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel met een roze lintje? Een weg te vagen schuldgevoel van mij of de ander? Wanneer is er sprake van spijt? Elke actie heeft een tegenreactie en is het niet incalculeren van het…

  • (In)zicht

    Mistig als het weer en vaag als gedachten bij gebrek aan IN. Als een schaduw in zich die vooruitloopt op zijn meester. Natuurgeweld die zowel verwoesting als verbinding tot stand kan brengen. De blik gefocused op macht mist vaak zicht op bijbehorende verantwoordelijkheid. Filtersystemen die toe zijn aan het oppoetsen van ontvangen kanalen. De tunnel…

  • Leiden/Lijden

    Klinkt in mijn oren als een fonetische tweeling, in context kunnen zij en/of partners, tegenstanders, verliezers & winnaars zijn. Beiden geven moed, liefde, levenservaring, motivatie, kracht & wijsheid. Leiden ons leven & laten ons leiden, ondertussen lijden wij door onszelf of anderen. Hoe wij ons leven leiden bepaalt niet altijd de regie die wij hebben over…

  • Kop of Munt

    Een schouder. Een hand. Gecomponeerd borstkas ritme. Gewillig warm lijf. Op die momenten content met samen, terwijl ondertussen acceptatie met ontkenning touwtrekkend duelleren. Huisje boompje beestje een grijs gedraaide grammofoonplaat met de smaak van gisteren. Ik wil niet nodig zijn. In dit moment een tikje feminisme pompend door mijn aders. Zij heeft dat zelf niet…

Geef een reactie