Als ik in jouw ogen kijk voel ik de verwachtingen vorm krijgen. Die zullen de littekens van morgen zijn. De beelden vormen zich keer op keer. Scene na scene ondertussen confisqueren zij hoofd, lijf en ziel. Voelen over afstand en tijd een dagelijks deuntje die ik neurie aan de start van het daglicht. Ik laad…
….als water, niet voor een ieder en niet overal drinkbaar, constante stroming essentieel voor zuiverheid. Wegsijpelend langs ledematen, stilstaand een broeinest voor de delers. ….als houtskool in vuur en vlam, verlichtend & passievol destructief in een onveilige omgeving. ….als ijs verkoelend bij rijzende temperatuur met kans op afgestorven delen in de lagen van jouw ziel. ….als aarde…
Heb je geen gène? Je geeft mij gène! Je moet je schamen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Je weet toch wel beter? Dat doe je toch niet? Beter doe je normaal! Het berispend vingertje letterlijk opgestoken, uitgesproken in woord, intonatie en of gezichtsuitdrukking. Een juk die meer weegt dan een ziel zou mogen dragen. Opgelegd dan wel…
In jezelf praten is als leven tussen twee culturen, met gebruik van metacommunicatie tijdens een onderonsje.
Voor alles wat ik wilde Niet kon of krijgen mocht Gegijzeld uit het verleden Vastklampen in het Nu Vergeef ik mij Gekoesterd verlangen Talloze wensen onvervuld Geaccepteerde bagage Zwaarder dan het gesproken woord Vergeef ik mij Ik streel, ik wrijf, ik hou van mij Spreek mezelf toe en rek mij uit Doe een pirouette en…
Ik ben mij als toen, nu en in ontwikkeling zijnde. Ik plaats mezelf met benen op de grond en handen in de lucht. Kijk mijn boosheid recht aan en bevredig mijn nieuwsgierigheid. Mijn vele kanten doen handje klap met elkaar in goed overleg. Ik mag zijn wie ik allemaal zijn wil. Wij fluiten elkaar terug…