….als water, niet voor een ieder en niet overal drinkbaar, constante stroming essentieel voor zuiverheid. Wegsijpelend langs ledematen, stilstaand een broeinest voor de delers. ….als houtskool in vuur en vlam, verlichtend & passievol destructief in een onveilige omgeving. ….als ijs verkoelend bij rijzende temperatuur met kans op afgestorven delen in de lagen van jouw ziel. ….als aarde…
Ik ben IK jij bent JIJ. Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen. Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou? Taal maakt ook zijn eigen dans. Ik wil niet praten. Ik wil niets zeggen. De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren . Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’ Jas uit & op blote voeten…
Over de tijd in jaren mis ik jou. Over de afstand binnen tijdzones mis ik jou. Binnen de herinneringen ervaar ik jou. Binnen de woorden van mijn gedachten hoor en ervaar ik jou. Onze zielen overtreffen keer op keer de twijfel. De sleutels van onze harten bewaakt met ijzeren geduld. Vanaf toen tot eens en…
“Men” zegt: ogen zijn de vensters van onze ziel. Deze vensters vangen ons spiegelbeeld ook in de uitstraling van een ander. Wat wij bewonderen, zit ook in onze ziel. Wat wij veroordelen, zit ook in onze ziel. wat wij willen, zien wij ook in de ander. Wat wij niet willen, keuren wij ook af in…
Mijn hart is blind. Ik laat mij leiden door de heldere blik in mijn ogen. Vlinder kusjes met een aai over mijn blinde vlekken. Geblinddoekt tussen de kleuren. Dansen met rode geuren op staal. Ik zie mezelf bedolven onder muzieknoten. Heeerlijk,……fluisteren mijn oren. -Driandayaba-
Veelzeggende drie woorden vormen een zin. Resonerende favoriete klanken, tot ze een lied vormen. Een inwendige huppel van kruin tot teen. Leg mij uit zonder woorden. Dans, zonder het bewegen van het lijf. Tussen alle lagen en schillen wil ik jou. Ik zie jou. –Driandayaba–