Leiden/Lijden

Klinkt in mijn oren als een fonetische tweeling,
in context kunnen zij en/of partners, tegenstanders, verliezers & winnaars zijn.
Beiden geven moed, liefde, levenservaring, motivatie, kracht & wijsheid.

Leiden ons leven & laten ons leiden, ondertussen lijden wij door onszelf of anderen.
Hoe wij ons leven leiden bepaalt niet altijd de regie die wij hebben over ons lijden, maar wel hoe wij omgaan met lijden.
Ons laten leiden kan in positieve zin leiden tot overgave, acceptatie, loslaten & vrijheid.

In hoeverre geldt dit voor ons lijden?
Is het doorstaan van lijden; overgave, uiten van emoties, acceptatie, loslaten hierdoor…….. vrij voelen van lijden?
Al met al,…… .het beleven van deze fonetische tweeling is een puur persoonlijk leiden & lijden.

-Driandayaba-

Vergelijkbare berichten

  • De brief

    Mijn blik wordt gezogen in een fotomoment, uit een niet digitaal tijdperk. Als een spiegelbeeld terugspoelend in het concept tijd. De veelzeggende mimiek daagt mij uit. Ik zie mezelf in dat moment denken. “En wat heb jij al die jaren uitgespookt?” “Ben je nog rebels, lief, ondernemend, sterk, klein van stuk, maar groot in hart…

  • Dans der zielen

    Ik ben IK jij bent JIJ. Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen. Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou? Taal maakt ook zijn eigen dans. Ik wil niet praten. Ik wil niets zeggen. De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren . Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’ Jas uit & op blote voeten…

  • Dag

    ‘Het is jouw Dag’ zei hij. Bezinkend nam zij de getoonde micro-expressie. Haar repliek ‘Ik ben geen eigenaar van Dag’ Dag schrijdt voort en zoekt haar weg tussen de momenten. Sommige onvergetelijk enkele als een ruis in de nacht. Wie zal het zeggen? ‘Zal ik nu volgen?’ vraagt zij. Neem mij over zoals Dag dat…

  • |

    Onbereikbaar

    Kusje hier, kusje daar. Digitaal hier, digitaal daar. Voelt echt, voelt onbereikbaar. Vlees op vlees slechts een herinnering. Gevlochten gedachten als wilskracht ontrafelt. Een te nemen actie in de wacht. Langs de lijnen van mijn rug. In de holte van mijn knie. Binnen bereik, maar toch onbereikbaar in het moment. Driandayaba

Geef een reactie