| |

Muzen

Breng mij dichter tot mijn kern.
Ontspruit mijn expressie tijdens pieken en dalen.
Laat mij binnen kijken, zoals jullie mijn binnen naar buiten halen.
Mijn duister, het daglicht moet aanschouwen.
Mijn licht, de nacht in zijn pure vorm binnen laat.
Controle, plaats maakt voor overgave.
Geven, de beurt ruilt met ontvangen.
Emoties, de inkt zijn van de in vlees en tranen gegoten pen.
De knopen en vlinders in mijn lijf mij alert houden.
Kom muzen, kom muzen.
Breek af die muur.
Scheur de maskers.
Toon onze zielen, van jou, van mij.
Sab_I_Yeye

Vergelijkbare berichten

  • |

    De geur

    Jouw geur wandelt over mijn poliepen. Diep in mij gefluister “welkom”… Zwevend boven mijn behoeften valt de rust over mij heen. Dansend in het moment daal ik neer op beide stelten. De drang, de lust en het verlangen wint wederom. Ik geef toe, de omgeving verdwijnt. Over een landschap van genot kiezen mijn vingers het pad. Jouw behoeften…

  • De ontmoeting

    Waar kom jij vandaan? Wie is je vader en wie is je moeder? Waar woont jouw familie? Ons kent Ons mentaliteit. Van welke makelij ben jij? Welk bruikbaar netwerk zit er om jou heen? Hedendaags ook te zien via Sociale media en niet meer solo voor mij zo’n bekend wij-cultuur omgangsvorm. Een beoordelingsgereedschap gecreëerd om…

  • |

    Tweestrijd

    Steken gevuld met venijn maken het masker geetst door pijn. Hoop op verzachting en geveld door dagelijkse verachting. Verleidelijk bedoelde denigrerende verwachtingen zitten als gegoten. Weet wat je wil en wil wat je weet, om de verdwaling voor te zijn. Avontuur en veilige toren, onoverkomenlijke tegenstellingen. De wil en keuze belanden op een slagveld.  …

  • Jij

    Blijf uit mijn buurt. Raak me niet aan. Blijf van me af. Ga uit mijn cirkel. Wend jouw ogen van me af. Hartpijn van verdriet bestaat, ik voel het nu. Vanaf mijn strot graaiend, brandend trekkend door mijn borstkas. Huilen met geluid uit een diepte die ik niet ken. Mijn lichaam laat zichzelf afschermen, foetushouding treedt op….

Geef een reactie