| |

Muzen

Breng mij dichter tot mijn kern.
Ontspruit mijn expressie tijdens pieken en dalen.
Laat mij binnen kijken, zoals jullie mijn binnen naar buiten halen.
Mijn duister, het daglicht moet aanschouwen.
Mijn licht, de nacht in zijn pure vorm binnen laat.
Controle, plaats maakt voor overgave.
Geven, de beurt ruilt met ontvangen.
Emoties, de inkt zijn van de in vlees en tranen gegoten pen.
De knopen en vlinders in mijn lijf mij alert houden.
Kom muzen, kom muzen.
Breek af die muur.
Scheur de maskers.
Toon onze zielen, van jou, van mij.
Sab_I_Yeye

Vergelijkbare berichten

  • Jij

    Blijf uit mijn buurt. Raak me niet aan. Blijf van me af. Ga uit mijn cirkel. Wend jouw ogen van me af. Hartpijn van verdriet bestaat, ik voel het nu. Vanaf mijn strot graaiend, brandend trekkend door mijn borstkas. Huilen met geluid uit een diepte die ik niet ken. Mijn lichaam laat zichzelf afschermen, foetushouding treedt op….

  • |

    Tweestrijd

    Steken gevuld met venijn maken het masker geetst door pijn. Hoop op verzachting en geveld door dagelijkse verachting. Verleidelijk bedoelde denigrerende verwachtingen zitten als gegoten. Weet wat je wil en wil wat je weet, om de verdwaling voor te zijn. Avontuur en veilige toren, onoverkomenlijke tegenstellingen. De wil en keuze belanden op een slagveld.  …

  • |

    Het ‘Iets’

    ‘Iets’ met mij. ‘Iets’ een geladen sensatie die graag speelt met de handrem erop. Tintelingen van hoofdhuid tot voeten. Elektrische racebaan, waar de vierwieler keer op keer vanaf vloog. ‘Iets’ in afwachting zittend op het startblok met naald en garen. Op het puntje van de bank zitten met jas aan. Het is meer dan ‘Iets’…

Geef een reactie