Heb je geen gène? Je geeft mij gène! Je moet je schamen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Je weet toch wel beter? Dat doe je toch niet? Beter doe je normaal! Het berispend vingertje letterlijk opgestoken, uitgesproken in woord, intonatie en of gezichtsuitdrukking. Een juk die meer weegt dan een ziel zou mogen dragen. Opgelegd dan wel…
Als in een klucht gevangen, Ja letterlijk omgeven door een beleving met individuele tintjes. De verwachtingsvolle spanning dartelt in & uit de ruimte. Ja, ook ik leef in mijn hoofd en huis in mijn lijf. Creatievelingen, geketend door de banaliteiten voor onze voetstappen. Deze slurpende kracht, een entiteit met wurgende grip op onze levenszucht. Dit…
Mijn en het dijn van mezelf of de ander? Mijn gedachten of eigendom van de context. Mijn lichaam of onderdaan van mijn impulsen. Kinderen toevertrouwd door het universum binnen onze leeromgeving. Tijdelijke wegen en paden nemen bezit van mij met als uiteindelijke missie; De exit. In het moment hebben wij of zijn wij eigendom of…
Zwevend op de vleugels van daden met overweldigende energie mij wiegend in een rusteloze diepe slaap. Liefhebben zonder verwachtingen met diepe inademing, waar op een hoek acceptatie exhale ontmoet. Rust dreunt door in de chaos, terwijl vleugels zich ontspannen uitspreiden 10-07-2017 -Driandayaba-
Teder nader tot elkaar komen binnen een bekende melodie die verborgen tonen opent. Als een speurtocht in een doolhof met verschuivende in & uitgangen. De onvoorspelbaarheid als drijvende kracht voor de alertheid. Het waarom & wat zijn telkens fluisterende vragen gekoppeld aan wisselende hypothesen. Seizoenen tonen hun verleidelijk aangezicht met de vele maskers. Gedeelde gedachten…
Leef en laat leven, een practise as I preach levensvisie met vierdimensionale schaduwzijden. Het bestaat naast onze driedimensionale genotswereld, waar het oog des liefde blind is. In en tussen onze band ligt veel ruimte, soms geassocieerd met afstandelijkheid of nonchalance. Ik wil vrij laten, zoals ik vrij wil zijn. Tot een punt dat die vrijheid…
Als een deken op een hete windstille zomeravond glij jij over mij heen. Ik duw je van me af en zoek tegelijkertijd de aanraking op. Een been eruit en half lichaam ontbloot de verkoeling zoekend. Ik absorbeer de leugens en laat ze een ronde maken via mijn innerlijke detector. Hoeveel waarde kan ik hier nog…
“Kom op, sta op, stop met huilen, stel je niet zo aan, er is niets aan de hand, het doet geen pijn, zo klaar over, doe niet zo lastig, stop nou daarmee, je zoekt weer aandacht, gewoon doorgaan! Je bent toch groot en sterk? De bemoedigende zinnen die via een positieve intentie ons eigen gemaakt…
Ik ben IK jij bent JIJ. Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen. Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou? Taal maakt ook zijn eigen dans. Ik wil niet praten. Ik wil niets zeggen. De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren . Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’ Jas uit & op blote voeten…
In jou, een naakte ziel door bloot lijf. In mij, belopen RedeRatio het emotiekoord. Als jij kon proeven via de groeven van mijn hof naar de ziltheid van mijn woorden. Huid onder mijn lippen opent het mooiste hoofdstuk uit een gesloten boek. Als jij door mijn ogen kon zien. Zicht naar een wereld met vele…