Dans der zielen

Ik ben IK jij bent JIJ.
Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen.
Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou?
Taal maakt ook zijn eigen dans.
Ik wil niet praten.
Ik wil niets zeggen.
De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren .

Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’
Jas uit & op blote voeten betreden van gemerkte & onbelopen paden.
Geen tijd, geen deadline, geen twijfel over in het moment zijn.
Kus mij hier kus mij daar, maar tong mij in de kern van mijn dualiteit.
Bijt, knijp & streel passie ongevraagd.
Voorbij lopen, ontwijken & negeren  van onbekende en of onbetreden passen.
Een belofte die voelt bekend & toch zo nieuw.
De eerste keren laten hun stempels achter & dringen onze kern binnen.

Ik wil ZIJN Jij wil ZIJN.
Binnen een gevormde realiteit die elkaar steeds beroeren & dan oplossen.
‘Ik ben hier!’… klinkt als een echo die stopt met weergalmen.
De kennismaking is zoet, verleidelijk & zo vertrouwd.
Tussendoor knipoog ik & trek je mijn perceptie binnen met overtuiging & warmte terwijl de zandloper zijn taak vervult.

En dan…. ben jij weer JIJ.
Ik weer MIJ.
De rustgevende stilte een gedachte aan straks verdrongen.
Dans de dans der zielen met mij.

-Driandayaba-
06-04-2016

Vergelijkbare berichten

  • Homies

    Ik wil het met jullie hebben over een soort homie die wij allemaal kennen. Vanwege bescherming persoonsgegevens noem ik hem voor het gemak; Angst. Van oudsher een essentiële welkome vriend die ons beschermt, raad geeft en sowieso behoedt voor reëel gevaar. Eentje die af en toe in ons dagelijks bestaan langs loopt, met of zonder…

  • Jij

    Blijf uit mijn buurt. Raak me niet aan. Blijf van me af. Ga uit mijn cirkel. Wend jouw ogen van me af. Hartpijn van verdriet bestaat, ik voel het nu. Vanaf mijn strot graaiend, brandend trekkend door mijn borstkas. Huilen met geluid uit een diepte die ik niet ken. Mijn lichaam laat zichzelf afschermen, foetushouding treedt op….

  • Blinde vlekken

    Mijn hart is blind. Ik laat mij leiden door de heldere blik in mijn ogen. Vlinder kusjes met een aai over mijn blinde vlekken. Geblinddoekt tussen de kleuren. Dansen met rode geuren op staal. Ik zie mezelf bedolven onder muzieknoten. Heeerlijk,……fluisteren mijn oren. -Driandayaba-

  • | | |

    De fase

    Een voet in de ene & een voet in de andere. Schoorvoetend ontdekken van de andere. Een ontluikende veranderende perceptie. Fragiel en kwetsbaar wandelt het met veel kracht in mij. Emoties & Ratio kibbelen over de details. In de ochtend mijn eerste gedachte. Voor het slapen gaan gevoelens trots, liefde, dankbaarheid & tevredenheid. –Driandayaba–

  • |

    Gène

    Heb je geen gène? Je geeft mij gène! Je moet je schamen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Je weet toch wel beter? Dat doe je toch niet? Beter doe je normaal! Het berispend vingertje letterlijk opgestoken, uitgesproken in woord, intonatie en of gezichtsuitdrukking. Een juk die meer weegt dan een ziel zou mogen dragen. Opgelegd dan wel…

Geef een reactie