Stilte is gekleed in zijn witte sluier.
Omringend als een sereen effect.
Hoog in de boom wachten zij hun kans af.
De tijd om te vertrekken laat zijn ware gezicht zien.
Koersen naar het Zuiden is hun deadline.
Brekende takken door de witte sluiers.
Knisperend en knerpend onder mijn zolen, brengt het mij terug naar dat moment.
Ik ben vrij.
–Driandayaba–
Ik ben mij als toen, nu en in ontwikkeling zijnde. Ik plaats mezelf met benen op de grond en handen in de lucht. Kijk mijn boosheid recht aan en bevredig mijn nieuwsgierigheid. Mijn vele kanten doen handje klap met elkaar in goed overleg. Ik mag zijn wie ik allemaal zijn wil. Wij fluiten elkaar terug…
Zich laten vinden prefereren boven gezocht worden. Vinden voelt magischer dan zoeken. Iets zoeken is tijdrovend en kan leiden tot afdwalen van de vondst. Iets vinden kan een deur openen naar een zoektocht. Deze woorden zoeken een uitlaat en vinden mij. Synchroniciteit laat zich vinden zoals het weerzien met een vriend. Het signaal, in het…
Als een deken van geluid mij omarmt, ben ik thuis. Ik bekijk het moment recht in de ogen en ga mee in de behoefte. Warm, ziltig, door vocht omringt los ik op. Als bezoeker smelt ik samen in deze wereld. Ik laat achter en neem mee. Hij lonkt, zij vleit, ik flirt mee. Sab_I_Yeye
Als een deken op een hete windstille zomeravond glij jij over mij heen. Ik duw je van me af en zoek tegelijkertijd de aanraking op. Een been eruit en half lichaam ontbloot de verkoeling zoekend. Ik absorbeer de leugens en laat ze een ronde maken via mijn innerlijke detector. Hoeveel waarde kan ik hier nog…
Gedeeltelijk nog ontbloot is jouw komst al op te merken Vallende pluimen Ontluikend groen Een bloempje hier en een bloesem daar Zonnend achter glas Een straaltje meepikken vanuit beschutting Jouw winderige voorganger streelt ons tussendoor Feromonen in de lucht Glimlachend in afwachting Schraap ik nog wat ijs van een bekleed raam Je bent er weer…….
‘Het is jouw Dag’ zei hij. Bezinkend nam zij de getoonde micro-expressie. Haar repliek ‘Ik ben geen eigenaar van Dag’ Dag schrijdt voort en zoekt haar weg tussen de momenten. Sommige onvergetelijk enkele als een ruis in de nacht. Wie zal het zeggen? ‘Zal ik nu volgen?’ vraagt zij. Neem mij over zoals Dag dat…