Steken gevuld met venijn maken het masker geetst door pijn.
Hoop op verzachting en geveld door dagelijkse verachting.
Verleidelijk bedoelde denigrerende verwachtingen zitten als gegoten.
Weet wat je wil en wil wat je weet, om de verdwaling voor te zijn.
Avontuur en veilige toren, onoverkomenlijke tegenstellingen.
De wil en keuze belanden op een slagveld.
–Driandayaba–
Jij neemt mij mee door alle emoties. Jij bent de regisseur van mijn biografie. Ik wil jou zoveel vragen teveel om zelf te kunnen dragen. Zie jij mij zo of zie ik mezelf zo? Op dit moment loop jij voor mij uit. Mijn woorden vormen zich naar jouw makelij. Vaak ga jij ook mee, smelten…
Een ego neemt voorrang op het kruispunt van liefhebben en gelijk krijgen.
Als nectar in onze gedachten geproduceerd om intrinsieke motivatie te versterken en/of op te wekken. De nectar die wensen al dan niet tot vervulling laat komen. Aantrekken of afstoten van specifieke bestuivers of het bevechten van onze vijanden. Geef ons hoop…. Ik hoop….. Wij hopen…. Onze hoop is…. Geloven in mogelijkheden die met het blote oog…
‘Het is jouw Dag’ zei hij. Bezinkend nam zij de getoonde micro-expressie. Haar repliek ‘Ik ben geen eigenaar van Dag’ Dag schrijdt voort en zoekt haar weg tussen de momenten. Sommige onvergetelijk enkele als een ruis in de nacht. Wie zal het zeggen? ‘Zal ik nu volgen?’ vraagt zij. Neem mij over zoals Dag dat…
Ik wil het met jullie hebben over een soort homie die wij allemaal kennen. Vanwege bescherming persoonsgegevens noem ik hem voor het gemak; Angst. Van oudsher een essentiële welkome vriend die ons beschermt, raad geeft en sowieso behoedt voor reëel gevaar. Eentje die af en toe in ons dagelijks bestaan langs loopt, met of zonder…
“Men” zegt: ogen zijn de vensters van onze ziel. Deze vensters vangen ons spiegelbeeld ook in de uitstraling van een ander. Wat wij bewonderen, zit ook in onze ziel. Wat wij veroordelen, zit ook in onze ziel. wat wij willen, zien wij ook in de ander. Wat wij niet willen, keuren wij ook af in…