Steken gevuld met venijn maken het masker geetst door pijn.
Hoop op verzachting en geveld door dagelijkse verachting.
Verleidelijk bedoelde denigrerende verwachtingen zitten als gegoten.
Weet wat je wil en wil wat je weet, om de verdwaling voor te zijn.
Avontuur en veilige toren, onoverkomenlijke tegenstellingen.
De wil en keuze belanden op een slagveld.
–Driandayaba–
Blijf uit mijn buurt. Raak me niet aan. Blijf van me af. Ga uit mijn cirkel. Wend jouw ogen van me af. Hartpijn van verdriet bestaat, ik voel het nu. Vanaf mijn strot graaiend, brandend trekkend door mijn borstkas. Huilen met geluid uit een diepte die ik niet ken. Mijn lichaam laat zichzelf afschermen, foetushouding treedt op….
Jij neemt mij mee door alle emoties. Jij bent de regisseur van mijn biografie. Ik wil jou zoveel vragen teveel om zelf te kunnen dragen. Zie jij mij zo of zie ik mezelf zo? Op dit moment loop jij voor mij uit. Mijn woorden vormen zich naar jouw makelij. Vaak ga jij ook mee, smelten…
Ik ben IK jij bent JIJ. Boven, op, door, onder & om elkaar heen als dansende zielen. Begrijp jij Mij? Begrijp ik Jou? Taal maakt ook zijn eigen dans. Ik wil niet praten. Ik wil niets zeggen. De dans der explorerende zielen neemt genoegen met luisteren . Dan gefluister… ‘Mag ik binnenkomen?’ Jas uit & op blote voeten…
De kracht van een mening, kan de sterksten onder ons nog verlammen. Wie krachtig is, zal tegenslagen als brandstof verorberen.
Een ego neemt voorrang op het kruispunt van liefhebben en gelijk krijgen.
Als ik in jouw ogen kijk voel ik de verwachtingen vorm krijgen. Die zullen de littekens van morgen zijn. De beelden vormen zich keer op keer. Scene na scene ondertussen confisqueren zij hoofd, lijf en ziel. Voelen over afstand en tijd een dagelijks deuntje die ik neurie aan de start van het daglicht. Ik laad…